عجب حالی داری تو!!!

با آن همه کار، دم افطار، دیگر رمق نداشتیم

حسین تازه می رفت صف نانوایی، سنگک گرم ببرد سر سفره.

می گفتم:
عجب حالی داری تو!!
می گفت: تو چرا بی حالی؟

از کتاب فرزند آسمان 

خاطرات شهید حسین غلام کبیری