چند خط بی رودربایستی...
پنجشنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۳، ۰۱:۲۶ ب.ظ
خدا اصلا از ما نمی خواد که «خوب» بشیم.
چون نمیشه که ما خوب بشیم ، چون خوبی یه ویژگی مثبته ولی ما ذاتا فقیریم! پس هیچ وقت نمی تونیم خوب بشیم.
ما فقط می تونیم به منبع خوبی وصل بشیم،
نمی تونیم از خودمون موجودی داشته باشیم.
خدا فقط گفته «متقی» باشید
یا مثلا گفته «صادق» باشید
به قول حاج آقا پناهیان:
صادق نه یعنی فقط راستگو!!!
یعنی آدم به خودشم دروغ نگه!
بدون کی هستی!
من بدم.
تا آخرشم بدم.
اونی که خوبه تویی خدای خوبم!
این که ما می خوایم خوب بشیم و زور می زنیم خوب بشیم ، قایم شدن پشت عنوان «خوبی»ه
در گوشی بهت بگم:
ما هم مثل همون همکلاسی من که می گه ماها باید خدا بشیم،
می خوایم خدا بشیم.
نمی خوایم عبد بشیم!
قبول نمی کنیم ذلت خودمونو ،
احتیاج خودمونو ،
فقر خودمونو...
ته دلمون میگیم:
بشه یه روز از دست این نفس خلاص بشم...
بشه یه روز همه چیو بفهمم...
بشه یه روز که دیگه اشتباه نکنم... حتی یه مکروه...
ولی هدفمون از اینا چیه؟ عبد بودن؟
یا یه جورایی خلاص شدن از رنج بد بودن؟!
یا خلاص شدن از دست خدا؟؟
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بدی!
«تو» بدی!
اینو باور کن...
برای همینه که خدا میگه: هر چی بدی بهت می رسه، از خودته.
هیچ وقت قرار نیست خوب بشی...
تو تاریکی!
اما خدا که نوره،
می تونه روشنت کنه
ان شا الله... که روشن بشی...ولی هیچ وقت نمی تونی نور بشی!
نور فقط خداست!
الله نورالسماوات والارض.
این که تو هیچی نیستی یعنی چی؟
یعنی تو بدی!
چون بدی هیچی نیست!
بدی فقط نبودن خوبیه..
باطل مثل کف روی آب می مونه!
................................................................................
خدا
نهایتش گفته عملت صالح باشه!
حتی اگه «عبد صالح» هم بخوایم باشیم،
باز این جا صالح بر وزن فاعله!
یعنی کننده ی چیزی از ریشه ی (ص،ل،ح)!
یعنی میشه نهایتش کاری که می کنی خوب باشه
که اونم باز از خودت نیست!
«ما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی»
